Van Vrijthof naar stadhuis

Wielrennen. Ik vind het een mooie kijksport. Maar om zelf te doen? Nee, dat is niks voor mij. Bij mij moet er een rollend balletje in het spel zijn. Alhoewel ik met het verstrijken der jaren ook het ‘hardlopen’ heb ontdekt.

Maar dat is niet omdat ik dat rondjes rennen nou zo leuk vind, maar bittere noodzaak. Want als verslaggever/ redacteur zit ik nogal veel achter de computer of bij iemand aan tafel die koffie met een koekje of vlaai serveert. En die hartigheidjes weigeren, dat zit niet in mijn aard. Als geboren en getogen (Noord-)Limburger hou ik wel van het bourgondische leven. 

Terug naar het wielrennen. Als kind zat ik uren voor de beeldbuis te turen naar de Tour de France. Ik zie mijn wielerhelden van toen nog als eersten hun wiel over de finish drukken in een (berg)rit tijdens het welbekende fietsrondje door Frankrijk. Van Peter Winnen en Johan van der Velde wist ik tijdens Daags na de Tour in Boxmeer zelfs nog een petje te scoren, en van het oh zo succesvolle Raleigh-team van teambaas Peter Post, niet te verwarren met de stripfiguur Pieter Post, heb ik op zolder nog ergens een vergeelde poster liggen. 

In die jaren bootsten mijn jongere broer en ik de Tour-koers altijd na. Als er een tijdrit was, dan fietsten ook wij een tijdrit door Lottum. En was de rit in een massasprint geëindigd, dan fietsten we samen met leeftijdsgenoten in een groep door de straten van ons rozendorpje om vervolgens op ‘onze’ Siebersbeek naar de lantaarnpaal (de finishlijn) te sprinten.

Nee, dat was lang niet altijd zonder gevaar. Ik herinner me nog dat we ons geregeld de toorn van automobilisten op de hals haalden, als we op volle snelheid met onze (meestal voor de communie cadeau gekregen) wielrenfietsen door de plaatselijke bochten sjeesden. Zeker als je het Italiaanse sprintbeest Guido Bontempi was, mocht je je niet inhouden als de meet lonkte. Tijdens een tijdrit zetten we meestal iemand bij de gevaarlijkste bochten op de uitkijk, die je waarschuwde als er een auto of vrachtwagen in aantocht was. Zodat je op tijd in je remmen kon knijpen, om erger leed te voorkomen. 

Een paar jaar later werd de rode wielrenfiets ingeruild voor een degelijke schoolfiets, een grijze RIH, en werd het wedstrijdjes rijden door Lottum allengs minder. Het actieve wielrennen werd in uren overvleugeld voor het voetbal en in mindere mate tennis, maar de liefde voor het wielrennen kijken en luisteren (op het rozenveld met het stemgeluid van de illustere sportverslaggever Theo Koomen op de achtergrond) bleef. Dat Venray daarna mijn werkgebied werd als journalist, kwam dan ook mooi uit. Want Venray is de gemeente van de wielerprofs Peter Winnen, Wout Poels en Mike Teunissen, van de Ronde van Nederland en de BinckBank Tour. Smullen geblazen als journalist, maar vooral als groot sport- en wielerliefhebber! 

Smullen doen heel veel mensen komende zaterdag ook op het Maastrichtse Vrijthof, waar het internationale culinaire festijn ’t Preuvenement wordt gehouden en waar zowel de finish als het fotomoment van het wielerweekend Van Vriethof tot Vriethof (van het Vrijthof in Vierlingsbeek naar het Vrijthof in Maastricht) was gepland.  Daar zouden ‘we’ interviews houden, foto’s maken en de wielerheldjes  uit Vierlingsbeek en Groeningen voor de tv-camera aan de tand gaan voelen over hun prestatie op de eerste dag van dit sportieve festijn. ‘Hoe voel je je?’, ‘Heb je geen hongerklop gehad?’, ‘Hoe kijk je naar de dag van morgen?’

Maar helaas gaat die vlieger vanwege de immense drukte – er is zelfs geen plaats voor ons ‘I love Vierlingsbeek-Groeningen’-klaptafeltje met stoelen – niet op. Het Vrijthof blijft het einddoel van de renners, maar het ‘persmoment’ van Van Vriethof tot Vriethof vindt vervolgens driehonderd meter verderop plaats, voor het historische stadhuis van Maastricht (‘Ook een mooi plein en een mooi plaatje’, aldus de organisatoren) op de Markt. Met een interview, een fotomoment en een drankje, waarschijnlijk niet het laatste dat weekend...

Ik ben nu al benieuwd naar alle (sterke) wielerverhalen.

Het stadhuis van Maastricht, waar zaterdag het fotomoment van Van Vriethof tot Vriethof plaatsvindt. Foto: Pixabay