Lynn Blenckers terug na blessureleed: ‘2024 moet mijn jaar worden’

Volleybalster Lynn Blenckers heeft het goed naar haar zin bij de Belgische topclub VDK Bank Gent. Niet alleen op sportief vlak, ze voelt zich na haar zware schouderblessure weer honderd procent fit, maar ook op sociaal gebied. “Ik woon in een eigen appartement midden in het bruisende centrum van Gent. Natuurlijk ben ik hier om te volleyballen, maar het gemoedelijke leven in België bevalt me zeer”, zo vertelt de Vierlingsbeekse aan de vooravond van de thuiswedstrijd tegen Antwerp opgetogen. 

Voor die wedstrijd in de hoogste klasse van de Belgische competitie reist een hele delegatie familie naar Gent af, zo heeft ze vernomen. “Mijn vader en moeder, maar ook een aantal ooms en tantes. Ze maken er samen een familieweekend van. Ja, dat is zeker gezellig.” Met een lach: “Ik hoop dat ik speeltijd krijg, anders is het voor hen ook zo zonde, haha.”

De schaterlach van Blenckers klinkt veelvuldig tijdens het interview. En is veelzeggend. Want na bijna een jaar blessureleed kan ze eindelijk weer zonder pijn haar geliefde sport spelen. Tijdens een smash schoot haar schouder uit de kom, met een operatie en een lang herstel als gevolg. De laatste weken viel ze geregeld in om minuten te maken. “Ik zit nu dicht tegen de basis aan. Als ik die heb, geef ik ‘m ook niet meer af, haha. Het is vooral een kwestie van ritme opdoen. Ik val al langer verdedigend in als blokker, maar ga ook steeds meer aanvallend smashen. Nee, ik voel geen pijn meer, het is nu vooral een kwestie van durven en doen.”

De prestaties van haar ploeg als regerend landslampioen in de Liga A zijn dit seizoen erg wisselvallig. Gent staat momenteel op de vijfde plek, acht punten achter koploper Charleroi. “Maar het niveauverschil tussen de teams is erg klein en de competitie is nog lang”, weet Blenckers. “We gaan het gewoon per wedstrijd bekijken, hopelijk kunnen we de komende weken een mooie serie neerzetten en wat plaatsen stijgen op de ranglijst. Helaas zijn we voor de beker al uitgeschakeld, de bekerfinale heb ik al een keer gewonnen in het Antwerpse Sportpaleis. Dat is een hele happening.” Met een lach: “Volgend jaar zal ik er zijn!”

Lynn Blenckers juicht na een score voor haar club VDK Bank Gent. Foto: Eric Blancquaert

De 1.88 meter lange middenspeelster kwam afgelopen seizoen uit voor Pays d’Aix Venelles in Zuid-Frankrijk. Daarvoor speelde ze twee seizoenen bij het nog iets zuidelijker in Frankrijk gelegen Saint-Raphaël Var, nabij Frejus en Cannes. “Het einde was vanwege mijn blessure niet erg leuk, maar daarvoor heb ik echt prachtige jaren gehad in Zuid-Frankrijk. Zowel sportief als privé. Maar het is inderdaad ook wel lekker om weer wat dichter bij huis te zijn. Gent voelt toch alsof je in Nederland bent. Onze ploeg bestaat uit allemaal Belgische meiden en drie uit Nederland, onder wie Dagmar Boom uit Leunen. Dat heeft de aanpassing dus ook vergemakkelijkt. Er is geen sprake van een taalbarrière.”

Lynn Blenckers, die voordat ze in Frankrijk aan de slag ging voor Activia, Peelpush, FAST, het Belgische Hermes Oostende en het Duitse Ladies in Black speelde, is nog altijd erg bloedfanatiek ‘ik kan nog steeds absoluut niet tegen mijn verlies’, maar beseft dat het einde van haar sportieve loopbaan langzamerhand in zicht komt.

“Ik heb eigenlijk liever niet dat je opschrijft dat ik binnenkort 30 jaar wordt, haha. Maar het is inderdaad zo dat ik steeds meer bezig ben met mijn maatschappelijke loopbaan, mijn leven na het volleybal. Daarom heb ik een opleiding boekhouden gevolgd en daarom werk ik tegenwoordig ook parttime bij een bank in Gent. Toevallig is dat de VDK Bank, de sponsor van de club, maar die baan heeft de vereniging me niet bezorgd. Daarop heb ik zelf gesolliciteerd. Ik werk nu vijf morgens in de week, en in middag trainen we dagelijks. Ja, ik heb een druk leven, maar klaag niet. Ik kan de volleybalsport combineren met een mooie baan en vind het in deze fase van mijn leven eigenlijk ook wel lekker om wat dichter bij huis te zijn. Binnenkort ga ik met de club over volgend seizoen praten. Na het vrij moeilijke jaar 2023 moet 2024 mijn jaar worden. Ik ben blij dat ik er als volleybalster eindelijk weer vol tegenaan kan gaan. Heerlijk is dat!”